De reden dat ik toch overstag ging

Toen mijn schrijfcoach Marije vorig jaar bij mij kwam met het idee van een blogplatform voor ondernemers en fanatieke bloggers, was ik terughoudend. Ik vond het een leuk idee dat je samen een groter publiek kon bereiken, maar je moest wel zelf investeren. Deelname is namelijk niet gratis. Dit stond mij zo tegen, dat ik het aanbod om aan te sluiten resoluut afwees. Nu een jaar later ben ik toch overstag gegaan en ik wil je graag vertellen waarom dit zo’n goede beslissing is geweest.

Geen optie

Aanvankelijk vond ik het dus niets. Vooral omdat ik vond dat ik goed genoeg zou moeten zijn om gevraagd te worden als blogger. Het feit dat ik ervoor moest betalen om op een bloggersplatform bij te mogen dragen, voelde gênant. Ondanks dat ik vrij onzeker ben, heb ik diep van binnen toch een overtuiging dat ik een schrijfster in hart en nieren ben en ook best wel talentvol. Of misschien was het mijn trots die dat riep.

Alternatieven

Dus besloot ik het op eigen kracht te gaan doen. Aanvankelijk ging dit goed. Ik vond via Facebook verslaggevers die specifiek op verhalen zoals de mijne zaten te wachten. Daarnaast vond ik een aantal platforms waar ik verhalen voor mocht schrijven met mogelijk uitzicht op een vervolg.

Maar het afstruinen van de Facebookpagina’s en gemiddeld op twintig oproepen reageren wat meestal maar één of geen interview opleverde, was vermoeiend. De in eerste instantie enthousiaste reacties vanuit verschillende platforms liepen uiteindelijk op niets uit. Bij de één bleek mijn verhaal toch niet geschikt en bij anderen kreeg ik ineens helemaal geen reactie meer.

Op eigen kracht

Gelukkig had ik ook mijn eigen website perfectiedrang nog. Daar blogde ik regelmatig en op advies van een marketeer probeerde ik wekelijks nieuwe content erop te zetten. Als ik geen inspiratie had voor een blog, dan koos ik voor een quote. Verder plaatste ik mijn blogs ook nog op Hebban.nl. Daar kreeg ik wat leuke reacties op en dat was een mooi begin.

Last

Maar door de tijd heen begon ik steeds meer op te zien tegen het bedenken van content. Ik voelde steeds meer druk. De vele afwijzingen gingen hun tol eisen. Mijn energie ebde weg. In combinatie met persoonlijke omstandigheden besloot ik daarom een pauze te houden in december. Alleen die pauze duurde uiteindelijk tot april, want ik merkte dat ik er eigenlijk wel klaar mee was.

Keerpunt

Toch miste ik het schrijven zelf wel. Ik miste mijn trouwe lotgenoot, mijn computer in dit geval, die onvermoeid kon luisteren. Die mij tussentijds mijn verhaal liet corrigeren als ik niet tevreden was en die nooit en te nimmer een oordeel velde. Daarom besloot ik weer voorzichtig wat dingen voor mijzelf op papier te zetten.

Stap voor stap

Ik begon met het vervolg van mijn eigen verhaal, in de vorm van een tweede roman. Hier was ik een jaar geleden al mee begonnen, maar had het vrij snel weer aan de kant geschoven. Mijn interne criticus was toen te sterk geweest, maar deze keer kon ik deze wel temperen. Nu schreef ik namelijk voor mijzelf. Voor mijn verdere herstel. Niet voor een publiek die wel of niet mijn roman zou willen lezen. Naarmate ik op die manier meer en meer ging schrijven, werd ik steeds enthousiaster en ik begon mijzelf af te vragen waarom ik hier eigenlijk mee gestopt was.

Zelfvertrouwen

Het antwoord was voor mij snel duidelijk; ik was mijn zelfvertrouwen verloren. Het uitblijven van reacties en succeservaringen hadden hun tol geëist. Zonder zelfvertrouwen miste ik mijn flow om te schrijven en stagneerde mijn hele proces. Terwijl als ik mijn zelfvertrouwen wel vast kon houden, leek ik te zweven van geluk. Dat geluksgevoel wilde ik kunnen borgen, meer stabiel kunnen krijgen, ofwel versterken.

Toevallig kwam mijn schrijfcoach Marije net met een boek over bloggen op de markt. Een boek wat beloofde te helpen met je innerlijke criticus en je over de drempel te trekken om weer te gaan schrijven. Na wat aarzelen en twijfel besloot ik het te kopen en het boek deed wat het beloofde. Mijn zelfvertrouwen groeide en groeide. Ik zette blog na blog op papier en ik ging op zoek naar nog een manier om dit vast te houden.

Blogzinnig

Deze zoektocht heeft mijn doen besluiten om alsnog aan te sluiten bij blogzinnig, want op dit platform heb ik collega’s en een coach. Mijn blogs worden geredigeerd, wat een hoop onzekerheid weghaalt. Daarnaast heb ik collega’s waar ik mee kan sparren voor ideeën en advies. Ook ligt het marketing gedeelte niet meer bij mij alleen, maar doen we het samen.

Hierdoor zijn de afwijzingen minder voelbaar en wordt de impact ervan verdeeld. Vervolgens krijg ik meer tijd en ruimte om mijn focus te leggen op het schrijven zelf en daarmee mijn geluksgevoel en zelfvertrouwen te vergroten. Op die manier kan ik stralen vanuit mijn talent voor creatief schrijven en de lasten ervan uitbesteden. Eigenlijk heb ik er nu spijt van dat ik deze keuze niet eerder gemaakt heb.

Wat helpt jou om jouw zelfvertrouwen vast te houden?