In mijn vorige blog gaf ik aan weer voor mijzelf te gaan schrijven. Waarbij schrijven mij heeft geholpen met mijn herstel. Ik worstel namelijk mijn leven lang al met vraag: hoe maak je contact met mensen als je bang bent voor mensen? Want door wat ik heb meegemaakt als klein meisje ben ik bang voor mensen. Toch wil ik ook niet alleen zijn. Dan rijst de vraag: wat doe je dan?
Schade en schande
Door schade en schande ben ik al wel wat wijzer geworden wat voor mij wel werkt en wat niet. Al is de zoektocht nog lang niet voorbij. Ik heb veel geleerd over communicatieregels, het toestaan van mijn eigen emoties en het meer loslaten van mijn behoefte aan controle. Ter inspiratie deel ik een aantal ervaringen die mij hebben geholpen in mijn eigen proces.
Multitasking
Ik lees vaak dat multitasking niet mogelijk is en zeker wordt afgeraden als je jezelf wilt concentreren. Maar dat is juist mijn probleem. Als ik te veel focus op het gesprek met de ander, loopt mijn spanning gigantisch op en gaat het mis. Terwijl ik de spanning steeds weer een beetje kan laten zakken als ik mij kan afleiden met iets anders.
Werkjes doen
Dit kan ik doen door te kleuren tijdens een gesprek of door mijn gedachtes op te schrijven. Een extra voordeel van het opschrijven is dat ik het dan later kan teruglezen wat ik dacht en dus niet alles hoef te onthouden. Ook kan ik samenvatten op papier wat de ander vertelt. Verder kan ik tussendoor concentreren op mijn buikademhaling of op het ontspannen van mijn schouders of bekkenbodem.
Als laatste redmiddel kan ik altijd nog gaan tellen in mijn hoofd. Dan hoor ik de ander niet meer zo goed, maar als ik iets heb gemist wat de ander zei, zeg ik simpelweg: ‘Sorry, ik kreeg even te veel informatie binnen, kan je dat nog een keer herhalen voor mij?’
Oortjes
Ik vind bellen net zo eng als iemand face-to-face spreken. Het is iets wat ik graag uit de weg ga. Totdat ik de headset, ofwel oortjes, die bij mijn telefoon werden geleverd ontdekte. Het grote voordeel van oortjes gebruiken is dat ik dan ook nog kan bewegen of klusjes kan doen. Zoals het opvouwen van de was. Door te bewegen, kan ik wederom de oplopende spanning tussentijds kwijtraken.
Social media
Dit middel kan twee kanten op werken. In eerste instantie werkte social media alleen in mijn nadeel. Ik werd geobsedeerd door likes, comments en shares. Ik ging zelfs de aantallen bij mijn posts vergelijken met de aantallen reacties bij posts van anderen. Waarbij ik altijd als verliezende partij naar voren kwam. Totdat mijn kijk hierop veranderde.
Ik heb namelijk een sociale beperking, dus iedere like, comment of share die ik krijg is er één. Waarbij anderen daar misschien niet veel moeite voor hoeven doen, is het voor mij al een overwinning dat ik het probeer. Dus iedere reactie hierop is alleen maar een extra beloning. Sinds ik er op die manier naar kijk, krijg ik veel meer positieve feedback via social media dan in het echte leven. Want ook al reageren er niet veel, er reageren meestal meer mensen online op mij dan offline. Wat mij weer hoop geeft.
Vrijwilligerswerk
Een grote gamechanger voor mij was het doen van vrijwilligerswerk bij stichting Kernkracht. Deze organisatie werkt alleen met vrijwilligers die zelf ervaring hebben met een psychische kwetsbaarheid. Bijvoorbeeld met depressie of angst. Om dit vrijwilligerswerk te mogen doen, volg je eerst een cursus. Hierdoor kom je in contact met lotgenoten en voelde ik mij voor het eerst door een hele groep begrepen.
Zij worstelden met dezelfde dingen als ik, ook al was hun diagnose en leven totaal anders ingericht. Ook zij kregen te maken met onbegrip, falende hulpverleners en frustraties over het ziek zijn. Meerdere van hen bekende moeite te hebben met sociale contacten. Ik had me nog nooit zo op mijn plek gevoeld binnen een groep mensen.
Bloggen
Al met al helpen deze kleine dingetjes om mijn sociale contact langzaamaan, in mijn eigen tempo, op te bouwen. Met als favoriet het schrijven van deze blogs. Voor mij is niets zo veilig als het vertellen van mijn verhaal, in mijn eigen tempo en zorgvuldig gekozen woorden. Waarna ik zelf kan kiezen of ik de reacties van anderen erop lees of niet.
