De meeste ouders hebben vorig jaar wel te maken gehad met thuis schoolwerk maken vanwege corona. Bij ons thuis was deze periode voor mij een ware beproeving. Te veel druk zetten op mijzelf, gefrustreerd raken en alles aan de kant gooien om het even later toch weer op te pakken, want het moet toch echt af. Het simpelweg niet los kunnen laten vanuit mijn perfectiedrang. Om vervolgens van andere ouders te horen dat zij het met het grootste gemak aan de kant konden leggen als het die dag gewoon niet ging. In deze blog geef ik 3 tips die mij geholpen hebben om het toch meer los te kunnen laten.
Grootste vijand
Vanuit mijn dwangmatigheid wil ik altijd alle lijstjes die er zijn afmaken. Dus als ik een lijst met schoolwerk voor mijn kinderen krijg, is het in mijn hoofd geen optie om het niet te doen. Niets mag overgeslagen of halfbakken gemaakt worden. Daarnaast leg ik mijzelf gerust nog wat extra druk op, omdat ik ooit ben opgeleid als (gym)docent en als coach. Dus dan moest ik juist toch in staat zijn om mijn eigen kinderen goed les te kunnen geven?
Nou waren de opdrachten niet moeilijk en het uitleggen ging ook wel goed. Het grootste probleem was dat ik geen geduld had. Want zo makkelijk als dat het voor mij was, zo lastig was het voor mijn dochter. Die zag dit allemaal ten slotte voor het eerst.Op het moment dat ik merkte dat ik ongeduldig werd, werd ik heel geïrriteerd met mijzelf. Ik wist dat het averechts zou werken als ik ongeduldig of geïrriteerd zou worden bij mijn dochter in de buurt. Kinderen voelen dat feilloos aan en gaan daarop reageren. Maar hoe harder ik dit probeerde tegen te houden, hoe heftiger ik ging reageren. Ik had duidelijk een time-out nodig.
Andere aanpak
Na mijn zoveelste excuses aan mijn dochter vanwege mijn chagrijnige humeur, zij deed het tenslotte ook niet expres, was ik vastberaden om het anders aan te pakken. Mijn dochter kon niet sneller werken dan dat ze al deed en ik kon niet geduldiger zijn dan wat ik als was. Dus kwam ik tot de volgende oplossingen:
Tip 1: doorademen en afleiden
Als mijn dochter bezig was, wachtte ik geduldig en ondertussen deed ik mijn ademhalingsoefeningen. Adem in, buik bolt op, adem uit, buik veert terug. Zo was ik actief bezig om mijn spanning te verlagen, huiswerk van mijn therapeut. Mijn rust straalde indirect over op mijn dochter. Of ik ging tegelijkertijd een (echte) puzzel maken of werken op mijn laptop naast haar. Waarbij ik wel dingen moest doen die ik ieder moment kon stoppen, haar weer verder kon helpen en daarna weer kon oppakken.
Tip 2: compromis sluiten
Ook verruimde ik mijn strikte beleid over schermtijd. Normaal mogen onze meiden alleen van 17.00-18.00 uur en in de weekenden en vakanties twee keer één uur. Aangezien ze nu thuis schoolwerk deden, besloot ik dat ook als een soort vakantie te zien. Dus als beloning dat we met z’n allen het schoolwerk af hadden, mochten de meiden allebei een uur op de iPad en kon mama dat uur gebruiken om bij te komen, frustratie op een gezonde manier te uiten en te ontspannen.
Om mijzelf dit toe te staan, dacht ik aan alle voordelen van het sluiten van dit compromis. Namelijk; mijn kinderen leren dat hard werken loont, minder spanning bij mij, minder vermoeidheid achteraf, minder frustratie in het gezin en uiteindelijk een betere band met mijn dochters.
tip 3: belonen werkt beter dan straffen
Zo beloonde ik hun harde werken en het mijne. Ik ging zelfs muntjes uitdelen voor iedere opdracht die ze af hadden, zodat de beloning ook gelijk zichtbaar was. Ieder muntje stond voor 5 minuten op de Ipad.
Nou is het niet zo dat het gelijk allemaal van een leien dakje ging, maar ik heb het wel vijf maanden kunnen volhouden om op deze manier. Niet alleen kregen we iedere dag het schoolwerk af, ook mijn relatie met mijn dochters is erop vooruit gegaan. Als dat niet iets is om trots op te zijn, dan weet ik het ook niet meer.
