Ik ben ervan overtuigd dat ouders hun eigen kinderen het beste kennen. Ten eerste is gemiddeld 50% van hun DNA gelijk aan het jouwe. Daarnaast zijn ouders meestal de enige die minimaal achttien jaar samenwonen of gewoond hebben met hun kinderen. Alleen is het ‘expert’zijn van jouw eigen kind geen garantie dat je ook weet wat het beste is voor jouw kind. Dit is afhankelijk van het type expert dat je door de jaren bent geworden. In mijn zoektocht als perfectionistische moeder heb ik namelijk verschillende fasen doorlopen. Verschillende stadia van opvoedstijlen en verschillende expertrollen als moeder.
De zwartwit expert
Ik begon als een echte zwartwit expert. Als zwartwit expert geloofde ik dat iets of goed of slecht was. Er was geen ruimte voor een grijs gebied. Als er ook maar een klein beetje bewijs was dat iets niet goed is, is het vervolgens slecht. Zo kon ik in mijn hoofd het geven van flesvoeding volledig afkeuren, omdat het wetenschappelijk bewezen is dat borstvoeding het beste is voor een baby. Wat betekende dat ik koste wat het kost door moest zetten met borstvoeding, ook al ging ik er zelf aan onderdoor.
Enerzijds is het voordeel dat ik goed wist wat ik wilde en ook zeer standvastig was. Anderzijds was het nadeel dat ik belangrijke nuances over het hoofd zag. Zo heb ik maar zes weken borstvoeding kunnen geven aan mijn jongste dochter, want na een lange worsteling gaf ik dit toch op om te kunnen herstellen van mijn depressie. In dit geval maakte het overgaan op flesvoeding mij juist een betere moeder en was dat ook beter voor mijn kind. Dit was het moment dat ik overstapte naar een andere expertrol.
De eigenwijze expert
Als eigenwijze expert was ik overtuigd van mijn eigen kennis en ervaringen. Als eigenwijze expert had ik ervaren dat je baby laten slapen op vaste tijden en in een donkere ruimte goed is en mijn oudste dochter tot rust heeft gebracht. Dus was ik ervan overtuigd dat alle baby’s dit nodig hadden.
Het voordeel van dit type expert is dat ik goed luisterde naar mijn eigen intuïtie. Als iets goed voelde voor mijn kind, dan gebeurde dit ook. Dat is een fijne gedachte. Daartegenover staat dat één enkele ervaring wel vrij subjectief is. Soms heb je meer objectieve gegevens nodig om het grote geheel te kunnen overzien. Zo wilde mijn jongste dochter helemaal niet op vaste tijden slapen en was het voor haar juist heel vervelend dat haar moeder haar in een bepaald regime wilde krijgen.
De onzekere expert
Door de laatste ervaring met mijn jongste ging ik overal aan twijfelen en werd ik een onzekere expert. Iemand met veel kennis en ervaring, maar durfde toch niet meer op haar eigen intuïtie te vertrouwen. Dus ging ik maar prat op de mening en ervaring van andere deskundigen. Hetzij andere moeders, dokters en pedagogen.
Het voordeel van deze expertrol voor mij was dat ik heel erg open stond voor meningen van anderen. Het nadeel was dat ik mijn eigen mening ondergeschikt maakte aan die van anderen. Alsof mijn eigen kennis en ervaring niet meer telden.
Conclusie
Mijn conclusie is dat ik als ouder het liefst een combinatie van alle drie ben. Een expert die doelgericht en standvastig kan zijn, overtuigd is van de eigen kennis en ervaringen en openstaat voor de meningen van anderen. Volgens mij is dit een expert die blaakt van zelfvertrouwen. Dan zou ik niet meer zo bang zijn voor kritiek of feedback. Ook zou ik anderen niet hoeven overrulen om aan mijn mening vast te kunnen houden. Daarnaast zou ik dan om kunnen gaan met onzekerheid en grijze gebieden.
De zelfverzekerde ouder
Ik hoop dat ik op een gegeven moment van mijzelf kan zeggen dat ik zo’n zelfverzekerde ouder ben. Zelf heb ik het idee dat het mij steeds vaker lukt, maar ik laat mij ook nog regelmatig overbluffen door andere experts. Of wil ik de mening van anderen soms niet horen, omdat ik bang ben dat blijkt dat ik het niet goed gedaan heb. Toch probeer ik iedere dag de beste ouder te zijn die ik kan zijn. En wat voor expert je ook bent, volgens mij ben je dan altijd een goede moeder.
