Na het afronden van mijn eerste roman, stond ik al gelijk in de startblokken om te beginnen aan een tweede boek. Ik had ideeën genoeg. Een vervolg op Anna’s verhaal vanuit Toms ogen. Of een nieuw verhaal waarbij ik meer de diepte in ging over mijn dwangmatige persoonlijkheidstoornis. Maar ondanks de inspiratie kwamen de woorden er niet lekker uit. Ik dacht dat het lag aan mijn te sterke innerlijke criticus, maar nu weet ik dat ik er zelf nog niet aan toe was.
Verkeerde focus
Ik had het idee dat ik op de energie en aandacht van mijn eerste roman door moest varen om gelijk momentum voor een tweede boek te creëren. Maar aangezien ik nog zo worstelde met het vinden van een lezerspubliek voor mijn eerste boek, kwam ik niet in de juiste flow. Alles wat ik schreef was steeds niet goed genoeg. Ik begon zelfs te twijfelen of het schrijven een tweede boek überhaupt wel een goed idee zou zijn.
Schrijfproces als dagboek
Daarna besloot ik het schrijfproces meer op te pakken als een dagboek. Ik probeerde iedere dag iets op te schrijven van wat ik voelde of vond. Alleen verliep mijn proces zo negatief, dat dit mij meer frustreerde dan hielp. Het leek wel of ik alle dagen dezelfde frustraties op papier zette, met steeds een andere aanleiding. Alleen de oplossing bleef uit.
Hoe kom je uit de schrijversdip?
Uiteindelijk besloot ik mij dan te focussen op het project om vanuit Tom te schrijven. Dat was minder persoonlijk. Ook vroeg ik een lotgenoot mee te lezen om mij te helpen en te inspireren. Ik had namelijk bij mijn vorige boeken gemerkt een klankbord erg goed kan helpen met het komen uit een schrijversdip. Al was zijn feedback heel positief en helpend, het sleurde mij niet uit het dal.
Op dat moment besloot ik alles aan de kant te gooien, de resetknop in te drukken en andere dingen te gaan doen. Ik hield een schrijfbreak van een aantal maanden en was in die tijd heel druk met het werken aan mijn herstel en het ondersteunen van mijn gezin.
Focus op mijn lichaam
Wat ik voor mijn herstel ook nog nodig had, was een therapeut die mij kon helpen om meer naar mijn lichaam te luisteren. Al die jaren had mijn hoofd zo de overhand gehad, dat mijn lichaam er niet meer doorheen kwam. Ondanks dat mijn lichaam genoeg te vertellen had.
Dankzij mijn huidige lichaamsgerichte therapeut ben ik mij meer gaan focussen op mijn lichaam en de spanning die ik regelmatig voel. Vervolgens probeer ik die spanning omlaag te brengen en meestal komt daarna vanzelf het onderliggende probleem of de oorzaak naar boven. Doordat ik mijzelf nu steeds beter begrijp, kon ik ook weer vrijer en bewuster schrijven.
Honderden ideeën
Vanuit deze ervaring borrelde de hoop weer op dat ik misschien toch een tweede roman op papier kon zetten. Ik had gelijk honderden ideeën en al een zenuwslopende ontknoping. Nu nog het zelfvertrouwen om mijn flow vast te kunnen houden.
Schrijfgenoten
Stap één was om mijzelf te omringen met schrijfgenoten. Zo ben ik nu aangesloten bij een schrijfcafé, heb ik gesolliciteerd op een vrijwilligersvacature als redactielid en zoek ik medeschrijvers voor perfectiedrang.nl. Dus als je nog iemand weet ;).
Klankbord
De tweede stap was het vinden van een motiverend klankbord. Iemand die al wel doorgebroken was met een roman en die ook wist hoe frustrerend het schrijfproces kan zijn. Gelukkig heb ik die ook kunnen vinden. Met haar hulp staan de eerste 30.000 woorden al op papier en ga ik het komende jaar op mijn gemakje werken aan een knaller van een roman. Met andere woorden; to be continued….
